مختصری درباره طب سنتی
بشر از بدو آفرینش با بیماریهاى گوناگون روبرو بوده و براى درمان آن به مقتضاى ادراک و در حد امکانات محیط زیست خود به اشیاء، گیاهان و موادى که در دسترس داشته توسل مىجسته است. بدینترتیب اندکاندک به خواص درمانى بسیارى از مواد و گیاهان آگاهى یافته و در نتیجه دانش پزشکى را پى نهاده است. در طول قرون و اعصار دانشمندان اطلاعات مختلف گردآورى شده را به صورت مکتوب براى ما به ودیعه گذاردند. در کشور ما نیز نیاکانمان کوشش و تلاش بسیارى در این راه به خرج داده و متحمل زحمات زیاد گردیدهاند. آن چه را که آنها در قالب یک مکتب طبی مدون برای ما به یادگار گذاشتند طب سنتی یا طب قدیم می نامیم.
در طب قدیم اگرچه اطلاعات کم و محدود و ناقص و بیشتر براساس فرضیات بود اما در پارهاى جهات درمان مزاجى را تجربیات چندین هزار ساله تشکیل مىداد که اینک از دسترس ما خارج گردیده است. این علم همانند شهریست که در زیرزمینى مدفون گردیده باشد و با حفریات مىتوان به گنج گرانبهایى دست یافت. تنها باید فهمید و قطعات گوناگون بدست آمده را بهم متصل و ترکیب کرد تا نتایج مطلوب بدست آید. بنابراین در درمان بیماریها پزشک باید دو روش را خوب بداند، سبک جدید و سبک قدیم. اگر در روش جدید ناامیدى حاصل شد بروش قدیم بپردازد که در این صورت بسیارى از امراض صعب العلاج درمان خواهند گردید.
